Bir Ömürdü Sevdiğim
Adı bende saklı bir kadındı nefes almak
yaşamak mıydı onu sevmek,
onu sevmek miydi yaşamak
Ben daha bunu anlayamadım...
O yoktu,
ve yokluğu çoktu,
canımın içini acıtıyordu.
her gün daha kısık bir sesle ağlayan,ağlatan
ağlamayı kendine oyun yapan
asık bi yüzdü aynadaki şeklim
adı bende saklı bir kadından,
armağandı göz yaşlarım
başka bir bedende yaşmayı beceremedim
ben kimseyi terk edemedim
hep terk edilen
hep geride kalandım
adı bende saklı bir yalnızlıktı sevdiğim
kente bir yağmur yağdı, gidişini hatırladım
hani bir yağmur olmuştu göz yaşlarım
sel basmıştı gönlümün odalarını
ben daha onu unutamadım...
yasak mıydı adını anmak bana,
resimdeki gözlerine bakmak bile yasak mıydı
adı bende saklı bir yolculuktu sevdiğim
yaşamdan..ölüme..
duraklamaksızın yürüdüğüm,
son durağına gömüldüğüm
adı bende saklı bir kördüğümdü sevdiğim.
onun dokunduğu her şey kutsaldı benim için
benim bütün mevsimlerim oydu
göz yaşları şubatta yağmur,
gülüşü temmuz sıcağı,
yılda 365 kere onu seviyordum,
günde en az 24 saat onu anıyordum.
adı bende saklı bir ömürdü sevdiğim
'seni seviyorum' diyebilmeyi yalansız
ve tutarsızca sarılmayı ne çok isterdim